Haberinin olmadığı hayallerin içinden,anlamayacağın bir lisanla,gecenin bir yarısı yazmak istedim,seni nasıl haberin olmadan sevdiğimi.Bilsen utanırım,yüzüne söylemeye zaten cesaretim yok,gururum yüreğime vurulan prangamdır.Dilimde kelimelerim lal olurken kalem ellerime hükmediyor,bir yazımlık mürekkep bu gece seni sayfalara taşıyor.


Uzaktan seyrediyorum her defasında seni, bakışlarım da sana karşı beslediğim hayaller gibi imkansız geliyor. Cesaretimi toplayıp yanından geçmeye bile utanıyorum, kalbim dile gelip de seni seviyorum der diye korkuyorum.Yaklaşmaya ürkerken seviyorum demeye gücüm yetmez biliyorum.Kimsin, nesin bilmeden yüreğimi aşka düşürdüm, sarı saçlarından, kahverengi gözlerinden bir dünya kurdum kendime, seni senden habersiz sevmekteyim.


İçime yönünü bilmediğim yerlerden,belirli zaman dilimlerinde meltemler esmekte hafiften, esintinin getirdiği koku senindir diye,buz gibi havaya rağmen pencerelerini açıyorum odamın.Odama sen dolarsın, kokun odamın hakimi olur belki diye.Nefes diye içime havayı değil,seni çekiyorum.Ben senden adımlar kadar uzak mesafelerde,mevsimin adına inat bahar tadında cemreler büyütüyorum,yani ben seni senden habersiz sevmeye devam ediyorum.