Gülüm
Pencerenin önünde sabahladım yine
Bacakları yaylanan o tahta sandalyede
Dirseğimi pervaza dayayıp sokağa baktım
Ağaçların arasında seni aradım

Gülüm
İçim geçmiş uyumuşum bir ara
Ama dinle seni gördüm rüyamda
Son günkü elbise vardı üstünde
Hani o beyaz pembe fistolu elbise

Gülüm
Öyle güzeldin ki o halinle
Darılma sakın sen hep güzelsin de
O bir başkaydı işte
O son halin hep hayalimde

Gülüm
Sen bana ben sana koşuyorduk
Uzuyordu aradaki mesafe kavuşamıyorduk
Sonra sen kayboldun biz ağlıyorduk
Ağlıyorduk hayır hayır seni toprağa koyduk

Gülüm
Gel artık ne olur gel
Biliyorum ölmediğini gel yeter
Baktığın çıkmaz sokak gelmez öldü dediler
Melekler ölmez gülüm bilemediler.