sevgiliye mektup

Canımı da aldın gittin demiştim ya
Bendeki seni almayı unuttun ne yazık ki
Hala bendesin
Hala gözümün önünde hayalin
Ne de olsa ihaneti sende tanıdım ben
Sen tanıştırdın beni o erişilmez meziyetle
İlkimsin yani hayatımda
İlkler unutulmazmış
Bak unutulmaz olmayışının nedeni canlı eserinde gizli
Bazen o kadar tükeniyosun ki bende
Tam bu defa sondu galiba diyorum
Bu kadarmış,buraya kadarmış ruhuma çektirdiğin
azab,kalbime verdiğin sancı diyorum
Ama olmuyo işte
Yine yanılan ben oluyorum
Bitimine beş kala
Küller yine alevleniyor,sevda ateşin yine başlıyor tüm
bedenimi yakmaya
Bu gerçek tokat gibi çarpıp suratıma,hayal kırıklığına uğrayan
yine ben oluyorum
Güzellikler bedelleriyle varmış
En güzel duyguymuş aşk hayatta
Açılımı Acıya Şikayetsiz Katlanmakmış
Ama benim bu acıya katlanmaya gücüm yetmiyo artık
Bedenim ruhumu taşıyamaz oldu
Ruhum her geçen gün daha fazla can çekişir oldu
Hasretin nefesimi kesti artık
Bu kalp ağrısı
Ne tahmin edilebilir ne de tahammül edilebilir boyuta geldi
En acısı da bedeli ödenen o güzellikteki“güzellik”yokluğa karıştı
Peki ben hangi güzelliğin bedelini ödüyorum
Şimdi sana yalvarıyorum
Ne olur
En son canımı alıp ta gittin dedim ya
Bu defa çık karşıma bendeki seni al da gitt
Kalbim ellerinde yalvarıyorum hadi durdur da gitt ....